Άρθρα & Συνεντεύξεις
''Σκληρό'' ή ''μαλακό'' καράτε;
(Άρθρο του δασκάλου Νίκου Αφεντούλη)
Συχνά πολλοί φίλοι ή υποψήφιοι μαθητές του καράτε, με ρωτούν (και δικαιολογημένα!!!), για διάφορα στυλ καράτε (διαβάστε γι’ αυτά σε άλλο άρθρο μου), για το ό,τι το ένα στυλ είναι πιο σκληρό ενώ το άλλο πιο μαλακό, ή το ένα είναι πιο επιθετικό και το άλλο περισσότερο αμυντικό, ή στο ένα χρησιμοποιούν διάφορα Ιαπωνικά όπλα κ.λ.π
Θα ήθελα να θυμίσω σε όσους γνωρίζουν και να ενημερώσω όσους δεν γνωρίζουν ότι: To καράτε είναι ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ και ως τέτοιο ξεκίνησε πριν από πάρα πολλά χρόνια, (αν και σήμερα υπάρχει και η σπορ εκδοχή του). ‘Έτσι λοιπόν μια πολεμική τέχνη δεν μπορείς να την βάλεις σε καλούπια ή να την βάλεις ταμπέλες και να την δώσεις διάφορους χαρακτηρισμούς όπως αναφέρονται παραπάνω.
Το να έχει κατά την ώρα της προπόνησης, ή στα πρωταθλήματα του, ένα οποιοδήποτε στυλ καράτε, χτυπήματα πλήρους ή μισής ή καθόλου επαφής ( full contact, semi contact, no contact), δεν σημαίνει ότι το ένα στυλ είναι πιο σκληρό από το άλλο και σίγουρα δεν σημαίνει αδυναμία του ενός στυλ έναντι του άλλου και ούτε κατ’ ανάγκη ο καρατέκα του ενός στυλ είναι πιο σκληραγωγημένος έναντι του καρατέκα του άλλου. Πιστεύω πως ότι είδους χτυπήματα ( full contact, semi contact, no contact) και να χρησιμοποιούν οι καρατέκα εντός προπόνησης, έξω στο δρόμο για την αντιμετώπιση μιας κακόβουλης πράξης τα χτυπήματα που θα δίνουν θα είναι σίγουρα πλήρους επαφής!!
Υπάρχουν σχολές του ιδίου στυλ καράτε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού, που γίνονται σκληρές και εξαντλητικές προπονήσεις και σε άλλες όχι τόσο. Ή σε ορισμένες σχολές, πάλι του ιδίου στυλ καράτε ο δάσκαλος επιτρέπει την πλήρη επαφή στα χτυπήματα και σε άλλες όχι. (Αυτό ανάλογα με την ηλικία και το τεχνικό επίπεδο των καρατέκα που διαθέτει στην σχολή του!!)
Η σκληραγώγηση ενός καρατέκα έχει να κάνει πρωτίστως με τον ίδιο και δευτερευόντως με την σχολή του. Και εξαρτάται πόσο πολύ και σκληρά θα δουλέψει τις τεχνικές του, το σώμα του και πέραν του ωραρίου μιας καθημερινής προπόνησης και έτσι να αντέχει τα πλήρους επαφής χτυπήματα. Αν και μαθαίνει κανείς καράτε υποτίθεται, για να αποφεύγει τα αντίπαλα χτυπήματα και όχι να τα δέχεται για να διαπιστώσει απλά και μόνο ότι τα αντέχει και ότι είναι σκληρός καρατέκα. Σε ένα από τα 20 εντάλματα του, ο ιδρυτής του Shotokan, Master GICHIN FUNAKOSHI και συγκεκριμένα στο Νο 15 λέει: ‘’Φαντάσου τα χέρια και τα πόδια κάποιου, ως ξίφη’’.
Όσον αφορά χαρακτηρισμούς για στυλ καράτε που κάποια είναι επιθετικά ενώ κάποια άλλα είναι αμυντικά, θεωρώ ότι μπορεί σε κάποιο στυλ καράτε να υπάρχουν περισσότερες τεχνικές που να είναι επιθετικές και λιγότερες αμυντικές ή το αντίθετο, άλλα πάλι δεν επιτρέπεται να βάζουμε ταμπέλες γιατί τελικά μιλάμε πάλι για μια ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ.
Τέλος όσον αφορά την εκμάθηση διαφόρων όπλων, νουντσάκου, σάι, σπαθιά, αστεράκια νίντζα…. κλπ. Όπως ξέρετε η λέξη καράτε αποτελείτε από δύο ιδεογράμματα στα Ιαπωνικά, το ‘’καρα’’ και το ‘’τε’’ που σημαίνει άδειο χέρι. Ξεκίνησε πριν από πάρα πολλά χρονιά, όταν για μεγάλη χρονική περίοδο απαγορευόταν η χρήση όπλων από τους απλούς ανθρώπους και έπρεπε κάπως να αντιμετωπίσουν ληστές και άλλους κακόβουλους συνανθρώπους τους.
Γι’ αυτό νομίζω ότι ο χρόνος του καρατέκα στην ακριβή κατάρτιση της τέχνης του, είναι πολύτιμος και δεν πρέπει να δαπανάται στην εκμάθηση όπλων που είναι αμφίβολο αν θα τα χρησιμοποιήσει εκτός σχολής, μια που απαγορεύονται από τον νόμο. Δεν είμαι σίγουρος πού μπορεί να χρησιμοποιηθεί η εκμάθηση αυτών των αρχαίων κινέζικων και Ιαπωνικών όπλων μια που τα χέρια και τα πόδια του καρατέκα με την σωστή γνώση της τέχνης του είναι από μόνα τους, όπλα.