(Άρθρο του Alain Faucher, μεταφρασμένο από τον δάσκαλο Νίκο Αφεντούλη)
(Από αριστερά: Οι Ν. Αφεντούλης, Τ. Yamaguchi, K. Kanayama, Y. Katsumata, KANAΔΑΣ 1994)Τον Sensei Toru Yamaguchi 8ο Dan J.K.A, είχα την τιμή και την χαρά να τον γνωρίσω για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1994 στο καλοκαιρινό σεμινάριο που συμμετείχα στο Μόντρεαλ του Καναδά. Κατόπιν τον Φεβρουάριο του 1996 κατά την επίσκεψη μου στην Ιαπωνία προπονήθηκα στην ιδιωτική του σχολή και στην συνέχεια τον Οκτώβριο του 1996 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Μόσχα της Ρωσίας.
Αυτές οι 3 φορές που τον συνάντησα ήταν αρκετές για να καταλάβω το ‘’μεγαλείο’’ του απλού και φιλικού του χαρακτήρα, που είχε έντονη την αίσθηση του χιούμορ. Έκανε εύκολα φιλίες και στην παρέα δεν τον ‘’βαριόσουν’’ ποτέ!! Στην Ελλάδα δεν έτυχε ποτέ να έρθει για να διδάξει, αλλά είναι γνωστός στο Ελληνικό κοινό του καράτε από την συμμετοχή του στην σειρά των βιβλίων του Sensei M. Nakayama, ‘’To Καλύτερο Καράτε’’ τόμος 4, (Κούμιτε 2) (σελ.40-56 και 102-116).
Σαν ελάχιστο φόρο τιμής, στον εκλιπόντα δάσκαλο και άνθρωπο, σας παραθέτω το άρθρο του μαθητή του Alain Faucher, μεταφρασμένο στα Ελληνικά από εμένα.
 |  |  |
Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΝΟΣ ΜΑΣΤΕΡ, ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΑΣΤΕΡ.
Ο Sensei Yamaguchi Toru απεβίωσε στις 31 Ιουλίου του 2010.
Ο Sensei Yamaguchi ήταν ο επικεφαλής εκπαιδευτής της Ομοσπονδίας Todokai International. Η Todokai International είναι η Ομοσπονδία που προωθεί το Shotokan Karate σύμφωνα με τις διδαχές και τον τρόπο του Sensei Yamaguchi.
Ο Sensei Yamaguchi ταξίδεψε σε πάνω από 80 χώρες για την προώθηση του καράτε της J.K.A. Πήγε στην Αφρική, την Ευρώπη, τη Νότια Ασία, τη Βόρεια Αμερική και τη Νότια Αμερική.
Συνάντησα για πρώτη φορά τον Sensei Yamaguchi σε σεμινάριο στο Μόντρεαλ του Καναδά. Είδα, με τα ίδια μου τα μάτια τον Sensei Yamaguchi, 8ο νταν J.K.A, εκείνη την εποχή και βλέποντάς τον να ρωτάει τον Sensei Nishiyama να του πει πώς να τελειώνει το μπροστινό πόδι σε μια συγκεκριμένη κίνηση του Κάτα Jitte, είπα στον εαυτό μου. Αν αυτός ο δάσκαλος είναι αρκετά ταπεινός έτσι ώστε να θέτει ερωτήσεις σχετικά με μια κίνηση σε ένα Κάτα, είναι επειδή θέλει ακόμα να μάθει. Έτσι σκέφτηκα πως, αυτός είναι ο δάσκαλος που πρέπει να ακολουθήσω. Δεν μετανιώνω γι’ αυτή την επιλογή μου και αν έπρεπε να το κάνω και πάλι, θα έκανα το ίδιο πράγμα.
Περισσότερο απ’ όλα, ήταν ότι κατά τη διάρκεια εκείνης της προπόνησης, συζητήσαμε και μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Στη συνέχεια με διόρθωσε στο Κάτα Nijushiho. Εκείνη την εποχή ήμουν 5ο Dan J.K.A και τα θυμάμαι όλα σαν να΄ταν χθες. Τελικά επέλεξα. Αποφάσισα να τον ακολουθήσω.
Από εκείνη την χρονιά, ήθελα να προπονούμαι συνέχεια μαζί του και έτσι αποφάσισα να πηγαίνω στην Ιαπωνία δύο φορές το χρόνο, για δύο εβδομάδες και να ασκούμαι μαζί του. Κάποια χρονιά, είπα στον Sensei ότι θα πήγαινα για ένα μήνα. Τότε μου είπε ότι θα μπορούσα να μείνω στο σπίτι του. Μετά την προπόνηση, η σύζυγός του προετοίμαζε τα γεύματά μας και πίναμε και κανά ποτήρι σακέ. Μερικές φορές, η κα Yamaguchi έπινε και αυτή ένα μικρό ποτήρι μαζί μας. Μετά από τα εξαιρετικά γεύματα η κα Yamaguchi πήγαινε στο δωμάτιό της για να ζωγραφίσει. Εκείνη την εποχή, ο Sensei και΄γώ μιλούσαμε για τα νεανικά του χρόνια στο καράτε. Μου είπε ότι μετά το τέλος των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο Κομαζάβα και τη διάρκεια της κατάρτισης του στην Japan Karate Association J.K.A, αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στο καράτε. Επίσης, συχνά μιλούσε για τη σημασία της οικογένειας και τον σεβασμό ο ένας στον άλλο. Ήταν κάτι παραπάνω από ένας μάστερ! Ήταν γενναιόδωρος απέναντι στους συνανθρώπους του και σ’ αυτούς, που σεβόταν τους άλλους!!
Ο Sensei δεν έδινε κάτι σε μένα εύκολα. Η προπόνηση ήταν 2 φορές την ημέρα, με 2-3 ώρες κάθε φορά. Έπρεπε να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον και ο καλύτερος τρόπος ήταν να προπονηθώ σκληρά και να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου. Εκείνος, κάποια στιγμή, μου είπε, «ΝΑ ΜΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙΣ ΠΟΤΕ». Του χαμογέλασα και συνέχισα την προπόνηση ακόμα πιο σκληρά. Μερικές φορές, όταν το άγχος της προπόνησης ήταν πολύ, κάναμε διάλειμμα και άρχιζαν κάποια, αστεία και πειράγματα. Όμως την στιγμή που αποφάσιζε να τελειώσει το διάλειμμα, έπρεπε η προπόνηση να ήταν περισσότερο σκληρή από πριν. Αλλά αυτά τα σεμινάρια ήταν τόσο καλά για το πνεύμα, την ψυχή και το σώμα μου! Όταν τελείωναν, αισθανόμουν μια ‘’ειρήνη’’ και μια τεράστια ηρεμία, μέσα μου!!
Ο δάσκαλος μου δίδαξε τα Κάτας, που ήθελε να εφαρμόζουμε στην ομάδα του Shotokan Todokai. Κάθε φορά που ερχόμουν στην Ιαπωνία, ο Sensei μου ζητούσε να εκτελέσω όλα αυτά τα Κάτας. Κάναμε 4 Κάτας την ημέρα, επαναλαμβάνοντάς τα αρκετές φορές. Ευτυχώς, τα είχα εξασκήσει στο ιδιωτικό μου Dojo, μέχρι να τα κατέχω τέλεια και έτσι θα μπορούσε να δει ότι τα είχα ‘’δουλέψει’’ καλά. Εκείνη την εποχή, ο Sensei είχε επικεντρωθεί σε ειδικά σημεία των Κάτας και έτσι με βοήθησε να κατανοήσω βαθύτερα την πραγματική έννοια τους.
Ερχόμενος στον Καναδά, πολλές φορές, ο Yamaguchi Sensei έμενε στο σπίτι μου και πολλές βραδιές μετά την προπόνηση μιλούσαμε για την πνευματική πλευρά του καράτε. Κάποτε τον ρώτησα για το «San mi ittai». Με ρώτησε, «ποιός σου μίλησε σχετικά για το San mi ittai?». Του είπα ο Nakayama Sensei. Τότε μου είπε: «Είσαι ο πρώτος που μου μιλάει για την πνευματική πλευρά του καράτε». Στην συνέχεια μου είπε την δική του άποψη για το «San mi ittai».
Μια μέρα, στο κεντρικό Dojo της Todokai International, o Eric Lejeune Sensei από τη Γαλλία, κοίταζε το shôdo (καλλιγραφία) του Gichin Funakoshi και στη συνέχεια ο Yamaguchi Sensei μας είπε: «Alain Sensei, αυτό shôdo είναι για σας». Στο τέλος του μαθήματος μου το έδωσε και μου είπε: «Τώρα, θα πρέπει να αφιερώσεις τη ζωή σου στο πραγματικό καράτε-ντο». Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Αντιλαμβάνομαι σήμερα, ότι είμαι απλά ο θεματοφύλακας της καλλιγραφίας αυτής μέχρι να βρω κάποιον που θα αφιερώσει τη ζωή του για το καράτε ντο, με τον τρόπο που ήθελε ο Yamaguchi Sensei.
Όταν ο Sensei μου είπε ότι ήθελε να δημιουργήσει την Ομοσπονδία Todokai International, του είπα: «Μπορείς να με εμπιστευθείς Sensei, θα το κάνω». Τότε μου είπε: «ΔΕΝ μπορώ να σας εμπιστευθώ. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να δω τι θα κάνετε». Τότε μου έδωσε το μεγαλύτερο μάθημα για την ανθρώπινη ύπαρξη. Ήταν τόσο αληθινό. Πολλοί μιλούν… αλλά πόσοι κάνουν αυτό που λένε.
Όταν πέρασα τις εξετάσεις μου για το hachidan (8ο Dan), o Yamaguchi Sensei, ως συνήθως, μου είπε: «Alain sensei, θα έχεις την ευκαιρία να κάνεις εξετάσεις για 15 λεπτά και μόνο το Κάτα σου. Έλα να με δείς το πρωί πριν πας στο ντότζο». Εκείνο το πρωί, έφαγα λίγο για να μην έχω ΄΄βαρύ΄΄ στομάχι. Ο Éric Lejeune και΄γώ, πήγαμε στο σπίτι του Yamaguchi Sensei, στην ώρα μας. Ο δάσκαλος μας είπε ότι είχε κάνει κάποιες αλλαγές στο μυαλό του και ότι θα έρθει αμέσως μετά το μεσημεριανό φαγητό. Βέβαια, δεν υπήρχε χρόνος για να φάμε εμείς μεσημεριανό. Ήρθαμε πίσω στο σπίτι του sensei και στη συνέχεια πήγαμε στο Dojo. Οι εξετάσεις άρχισαν και διήρκεσαν 2,5 ώρες. Kata, Kihon, Kumite, μετά κι΄άλλο kata και ακόμα ένα, μετά Kumite και στην συνέχεια περισσότερο Kumite και στο τέλος (τεχνικές) kihon waza. Κατόπιν, ο Sensei αποφασίζει κι΄άλλο kata. Όταν τελειώσαμε ο Sensei είπε: «Τ΄αποτελέσματα αργότερα». Ήμασταν εξαντλημένοι!! Ο Sensei είχε απαιτήσει όλο μας τον εαυτό, ζήτησε ότι είχαμε και δεν είχαμε.Τότε είπα στον Eric Lejeune: «Δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό, ας αποφασίζει ο δάσκαλος».Το βράδυ, πήγαμε στο σπίτι του Yamaguchi Sensei για φαγητό. Το μενού ήταν Ιαπωνικό σούσι και σακέ. Απολαύσαμε την βραδιά χωρίς να σκεφτόμαστε τίποτα. Στη συνέχεια, ο Yamaguchi Sensei μας έδωσε τα αποτελέσματα: Ήταν θετικά για εμάς, περάσαμε τις εξετάσεις!!Ο κ. Andy Holmes, ο οποίος συναντήθηκε με τον Yamaguchi Sensei αρκετές φορές, είπε: «ελπίζω ο καθένας να θυμάται την ενέργειά του, το πνεύμα, το χαρακτήρα και τη συμβολή του στο καράτε». Πολλοί, που είχαν εκπαιδευτεί από αυτόν, θα θυμούνται κάτι από τον Δάσκαλο, τον Άνθρωπο.
Όντως θα θυμάμαι για πάντα τον Sensei Toru Yamaguchi.
Shihan Alain Faucher, 8ο Dan
Πρόεδρος Todokai Shotokan International
